تا آگوست 1994، طی 11 سال پیگیری، ما 433 مورد حادثه PAD (367 لنگش متناوب و 66 عمل جراحی PAD) را ثبت کردیم. یک مدل تنظیم شده با سن هیچ ارتباط آشکاری بین مصرف پد الکلی یوتاب و خطر ابتلا به PAD نشان نداد.
با این حال، هنگامی که داده ها برای سیگار کشیدن نیز تنظیم شدند، یک ارتباط معکوس آماری معنی دار پیدا کردیم (P برای روند = 0.005). تجزیه و تحلیل χ2 مصرف الکل و سیگار، ارتباط بسیار معنی داری بین این دو رفتار را تایید کرد (0001/0=P).
در مدل سوم، که شامل سه متغیر کمکی اضافی (ورزش، دیابت، سابقه والدین MI) بود، مصرف کنندگان روزانه در معرض خطر PAD کاهش یافتند (P برای روند = 0.03). مصرف کنندگان روزانه 26 درصد کمتر از افرادی که کمتر از 1 نوشیدنی در هفته مصرف می کردند، در معرض خطر ابتلا به PAD بودند.
حتی تنظیم بیشتر برای اثرات احتمالی الکل (به عنوان مثال، فشار خون بالا و کلسترول بالا) رابطه معکوس مصرف الکل را با PAD تصادفی تغییر نداد (P برای روند = 0.05).
تجزیه و تحلیل خطر لنگش متناوب به تنهایی یک ارتباط معکوس مشابه را نشان داد (نتایج نشان داده نشده است). موارد بسیار کمی از جراحی PAD وجود داشت که امکان تجزیه و تحلیل معنادار را برای این نتیجه خاص فراهم نمی کرد.
برای رسیدگی بیشتر به نگرانی‌ها در مورد مخدوش‌کننده‌های باقی‌مانده توسط سیگار، در مرحله بعد ارتباط الکل/PAD را فقط در بین افرادی که هرگز سیگار نمی‌کشند بررسی کردیم.
افرادی که هرگز سیگار نمی‌کشیدند 50 درصد از این گروه پزشکان را تشکیل می‌دادند و 130 مورد حادثه را در طی 11 سال پیگیری تجربه کردند.
در هر دو مدل تعدیل شده با سن و چند متغیره، یک ارتباط آماری معنی‌دار و معکوس بین مصرف متوسط الکل و خطر ابتلا به PAD وجود داشت (به ترتیب P برای روند = 0.02 و 0.04).
در مقایسه با کسانی که کمتر از 1 نوشیدنی در هفته مصرف می‌کنند، مصرف کنندگان روزانه RR چند متغیره 0.58 (95% فاصله اطمینان (CI)، 0.24 تا 0.99) داشتند.
همانطور که قبلا ذکر شد، تعدیل بیشتر برای متغیرهای میانی بالقوه (به عنوان مثال، فشار خون بالا و کلسترول خون بالا) ارتباط معکوس را تغییر نداد (P برای روند = 0.02). RR برای مصرف کنندگان روزانه 0.50 بود (95٪ CI، 0.28 تا 0.90).
بحث
