پروتئین باعث ترش شدن لیمو ها در زمان رشد می گردد

کواتروکیو و تیم با جستجو در ژنوم مرکبات، نسخه‌های PH1 و PH5 خود را پیدا کردند.

آنها چندین نوع لیمو ترش صادراتی، پرتقال و سایر مرکبات را با کمک متخصصان ژنتیک گیاهی در دانشگاه کالیفرنیا ریورساید جمع آوری کردند.

در میوه های شیرین، پروتئین ها کاملاً وجود نداشتند.

در ارقام ترش، پروتئین های PH1 و PH5 در مقادیر بالاتری وجود داشت و به نظر می رسد که کارایی PH1 و PH5 این است که چگونه می توانند یک واکوئل آب میوه پر از پروتون را بسته بندی کنند.

بر خلاف سایر لیمو ترش جهرم کلاس های پمپ های موجود در واکوئل ها، که از حداکثر 4 ATP برای رساندن یک یون منفرد استفاده می کنند، PH1 و PH5 تنها از 1 یون استفاده می کنند.

اما جالب است که کواتروکیو می‌گوید، جهش‌هایی که منجر به از بین رفتن پروتئین‌های PH1 و PH5 در میوه‌های شیرین‌تر می‌شوند، در خود این ژن‌ها نیستند، بلکه در ژن‌هایی هستند که پروتئین‌هایشان بیانشان را کنترل می‌کنند فاکتورهای رونویسی.

دانشمندان کشاورزی لیمو ترش سنگی که می خواهند یک لیمو شیرین یا یک پرتقال را به ترش بومی آن تبدیل کنند، ممکن است این عوامل رونویسی و سایر تنظیم کننده ها را مورد هدف قرار دهند.

کواتروکیو می‌گوید این نوع دستکاری ژنتیکی می‌تواند سریع‌تر از اصلاح سنتی باشد و به گیاهان کمتری نیاز دارد.

آنهایی که در لیمو ترش لیسبون هزاران دوره پرورش توسط مردم انتخاب نشده اند تا طعم آنها را خوشایند کنند.”

به گفته رونالد کوز، رهبر پروژه دیگر از دانشگاه آمستردام، در حالی که به نظر می‌رسد PH1 و PH5 محرک‌های اصلی اسیدیته مرکبات هستند، اما تنها پمپ‌هایی نیستند که یون‌ها را در شیب‌های واکوئل‌های لیمو حرکت می‌دهند.

حرکت مولکول های دیگر منجر به تشکیل اسید سیتریک در کنار سایر ترکیبات می شود که به میوه طعم ترش می دهد.