بادام هندی آجیل حسینی که متعلق به چین باستان می باشد

بادام هندی آجیل حسینی گیاهی است که ممکن است به ارتفاع 12 متر (40 فوت) در جایی که خاک حاصلخیز و رطوبت بالا باشد رشد کند. برگ های چرمی به صورت مارپیچی چیده شده و بیضی شکل هستند.

میوه منحنی شکل که یک آجیل واقعی نیست، به شکل یک لوبیا غلیظ بزرگ است و می تواند بیش از 2.5 سانتی متر (1 اینچ) طول داشته باشد.

به نظر می رسد که یکی از انتهای آن به زور در یک ساقه متورم گلابی شکل (هیپوکارپ)، به نام سیب بادام هندی فرو رفته است. سیب بادام هندی که یک میوه کمکی است (مثلاً میوه واقعی نیست)، تقریباً سه برابر بزرگتر از میوه واقعی است و مایل به قرمز یا زرد است.

میوه واقعی دارای دو دیواره یا پوسته است. پوسته بیرونی صاف، نازک و تا حدودی الاستیک است و تا زمان بلوغ سبز زیتونی است و زمانی که قهوه ای کم رنگ می شود.

پوسته داخلی سخت‌تر است و باید مانند پوسته‌های آجیل شکافته شود تا دانه خوراکی داخل آن به دست آید. یک رزین قهوه ای روغنی بین این دو پوسته تولید می شود و می تواند پوست انسان را تاول بزند.
سیب های بادام هندی را با دست می چینند و میوه های خمیده را ابتدا جدا کرده و سپس در آفتاب خشک می کنند.

در برخی مناطق، میوه‌های خشک در میان کنده‌های سوخته برشته می‌شوند، جایی که گرما باعث می‌شود پوسته‌های بیرونی باز شوند و رزین سوزاننده آزاد شود.

رزین به سرعت آتش می گیرد و بخاراتی از خود خارج می کند که می تواند برای چشم و پوست مضر باشد.

در روش های بهبودیافته برشته کردن، خواص سمی در سیلندرهای برشته از بین می رود. بعداً پوسته‌های داخلی با دست باز می‌شوند و هسته‌ها گرم می‌شوند تا پوسته بذر از بین برود.

بادام هندی وحشی یا espavé (Anacardium excelsum)، درختی است نزدیک به هم که در آمریکای مرکزی و جنوبی رشد می کند.