باستانی ترین اسباب بازی ها از مواد موجود در طبیعت مانند سنگ ، چوب و خاک رس ساخته می شدند. هزاران سال پیش، کودکان مصری با اسباب بازی گل خانم بازی می کردند که دارای کلاه گیس و اعضای متحرکی بودند که از سنگ، سفال و چوب ساخته شده بودند.
در یونان باستان و روم باستان ، کودکان با عروسک های ساخته شده از موم یا سفال ، چوب، تیر و کمان ، و یویو بازی می کردند. هنگامی که کودکان یونانی، عمدتا کودکان، به سن مشخصی رسیدند که مرسوم بود که اسباب بازی های دوران کودکی خود را به خدایان تقدیم می کردند .
قبل از ازدواج ، زنان جوان حدوداً 14 ساله عروسک های خود را به عنوان مراسمی برای گذر به بزرگسالی در معبدی تقدیم می کردند.
قدیمی ترین پازل مکانیکی شناخته شده نیز از یونان می آید و در قرن 3 قبل از میلاد ظاهر شد. بازی شامل یک مربع بود که به 14 قسمت تقسیم می شد و هدف ایجاد اشکال مختلف از آن قطعات بود.
در ایران “بسته بند پازل” در اوایل قرن هفدهم قبل از میلاد ساخته شد. به عنوان مثال، اینکاها یک اسباب بازی چرخان داشتند، اگرچه فرهنگ از چرخ برای اهداف حمل و نقل استفاده نمی کرد.
اسباب بازی ها به دلیل تغییر رفتارهای مربوط به کودکان به عنوان بخشی از روشنگری گسترش بیشتری یافت.
بچه‌ها به‌عنوان افرادی در خودشان دیده می‌شدند، برخلاف گسترش ساده خانه‌هایشان و اینکه حق دارند از کودکی و کودکی خود شکوفا شوند و از آن لذت ببرند . تنوع و تعداد اسباب بازی هایی که در قرن هجدهم تولید می شدند به سرعت افزایش یافت.
جان اسپیلزبری اولین پازل را در سال 1767 برای کمک به کودکان در یادگیری جغرافیا اختراع کرد . او پازل هایی در هشت موضوع ایجاد کرد – جهان ، اروپا ، آسیا ، آفریقا ، آمریکا ، انگلستان وولز ، ایرلند و اسکاتلند .
اسب گهواره ای (روی کمان) در همان زمان در انگلستان توسعه یافت، عمدتاً برای ثروتمندان با این ایده که توسعه حس تعادل در کودکان برای سوار شدن بر اسب های واقعی بعداً بسیار مفید است.
